Frida Kahlo: de grensverlegger
Frida Kahlo (Mexico, 1907-1954) is op dit moment wellicht de beroemdste vrouwelijke kunstenaar in de wereld. Kahlo was een van de dochters van een naar Mexico geëmigreerde Duitse fotograaf en een Mexicaanse moeder. Ze volgde als jonge vrouw kunstonderwijs, maar werd in 1925 op achttienjarige leeftijd ernstig gewond in een tramongeluk. De lichamelijke schade van dit ongeval zou haar voor de rest van haar leven achtervolgen. Soms wordt zij de selfie-queen van de twintigste eeuw genoemd, omdat ze vooral bekend is om haar zelfportretten. Kahlo was een radicale, getalenteerde, gehandicapte, bi-culturele en biseksuele vrouw wiens nalatenschap wereldwijd nog steeds velen inspireert.

Als student raakt Frida Kahlo betrokken bij de communistische partij en spreekt zich uit tegen fascisme en de klassenmaatschappij. Ze onderhoudt (buitenechtelijke) relaties met vrouwen en mannen in het katholieke Mexico. Ze heeft lak aan geldende schoonheidsidealen en benadrukt haar wenkbrauwen en gezichtsbeharing. Haar kleurrijke jurken zijn geïnspireerd op de klederdracht uit de isthmus van Tehuantepec in de deelstaat Oaxaca, een gebied waarin vrouwen het monopolie op het economische verkeer hebben. Kahlo schildert haar mentale en fysieke pijn, maar ook de ongemakken die alleen vrouwen ervaren, zoals miskramen: onderwerpen die aan het begin van de vorige eeuw niet in het openbaar besproken werden, laat staan geschilderd.

Frida Kahlo’s werk kreeg pas na haar overlijden de waardering die het verdient en ook haar status als feministische, vrijgevochten icoon die zich inzette voor de arbeidersklasse kwam pas later. Kahlo ging heel zelfbewust en uitgesproken om met haar meervoudige identiteit in haar leven en kunst. Ze past met haar leven en werk goed in het hedendaags feminisme, waarin speciale aandacht is voor intersectionaliteit: een opvatting waarbij wordt gepleit voor emancipatie op meer vlakken dan alleen gender.

Bron: Cobra Museum